En ik maar denken dat t ergste wat er kon gebeuren was dat ik beroofd werd van mijn camera. Want buiten het feit om dat deze veel geld heeft gekost en ik daar mijn mooiste herinnering in op kon slaan, had ik ook opa beloofd om heel veel mooie foto's te maken zodat we die samen konden terugkijken. Geen seconden bedacht dat het niet nakomen van die belofte 'm zou zitten in heit "samen terugkijken" in plaats van in de "foto's". Maar niets blijkt minder waar. Lieve opa wat gaan we u missen..

Na een wat turbulente week vol emotie, ben ik donderdag met wat gemengde gevoelens weer teruggevlogen naar het mooie Tanzania. En daar waar ik de vorige keer opgelucht kon ademhalen toen bleek dat mijn backpack op de verkeerde band lag, was het nu dan echt zover. Terwijl ik heerlijk ontspannen in t vliegtuig naar Kilimanjaro AirPort zat, heeft mijn backpack de overstap niet gered en is hij achtergebleven in Nairobi. Waar en wanneer ik hem op kon komen halen was niet bekend, maar ergens die week moest wel lukken. Gelukkig deden de Afrikanen erg hun best om mij gerust te stellen want “de koffers komen bijna altijd terug. Tenzij iemand je koffer heeft gekocht, maar die kans is klein want ‘s nachts zijn er maar weinig mensen op het vliegveld”. Gekocht? Ja, dat kan gewoon blijkbaar!

Toen ik vrijdagmiddag mijn backpack nog compleet en wel terugvond was ik dan ook erg opgelucht. Zo opgelucht dat ik besloot dat het mijn geluksdag was en ik dat moest vieren met het boeken van de Kilimanjaro. Jup, i did it! Morgen ga ik beginnen aan de zesdaagse tocht naar de top van de hoogste berg van Afrika en terug! En zoals ze zeggen: een goed begin is het halve werk! Dus dat dit mijn eerste echte berg is die ik ga beklimmen, zal dan geen probleem vormen.. toch?!

Gelukkig heb ik dit weekend niet mijn best hoeven doen om mijn zenuwen in bedwang te houden. Ik heb namelijk beide dagen twee ontzettend mooie plekken gezien. Zaterdag ben ik met Alpha, de Massai-gids die ik de avond ervoor had leren kennen tijdens het nuttigen van een drankje met de meiden uit mijn hostel, naar de Hot Springs geweest. Een ontzettend mooie en rustgevende waterplaats met water dat alle dagen van het jaar op zeer aangename temperatuur is! Het ontzettend heldere zoetwater met visjes die meteen op mijn voeten af doken was ongelofelijk en toen de dag vorderde en er ook heel wat locals het water kwamen bezoeken, heb ik mij uren kunnen vermaken met het kijken naar het genot van de anderen. Heerlijk!

Nadat we zaterdagavond kennis hadden gemaakt met het nachtleven van Moshi, moesten we zondag weer vroeg op. Samen met de meiden uit mijn hostel heb ik de Mataruni Waterfalls bezocht. Een adembenemende plek waar we simpelweg hebben gezeten en hebben genoten van de liters ijskoud water die van 95meter hoog naar beneden kletterden en wegstroomde als een smal beekje dat niet meer dan een meter breed was. Best gek dat er niet veel verderop mensen sterven door uitdroging en het hier in zo veel liters langs onze voeten stroomt...

Op de terugweg naar boven zijn we kort gestopt om bananenbier te proeven (een Afrikaanse specialiteit dat eruit ziet alsof iemand het die ochtend al gedronken heeft maar weer netjes in mijn beker heeft terug gespuugd. En eigenlijk smaakte het ook zo) om vervolgens te stoppen bij een lokale koffieplantage. Ondanks dat ik zelf helemaal geen koffie liefhebber ben, en dus ook de zelfgemaakte koffie zonder enig genot heb moeten opdrinken uit beleefdheid, was het heel erg gaaf om het proces te zien en ook daadwerkelijk zelf te doorlopen. En ik moet zeggen; er zit behoorlijk wat werk in zo een bakkie pleur!

En terwijl voor jullie de vakantie weer voorbij is, als jullie die überhaupt al hebben gehad, en deze week weer hard aan t werk gaan, ben ik te vinden in mijn weg naar de top van de Kilimanjaro. Daarover gesproken, ik moet nog de laatste dingetjes regelen dus... Fijne week allemaal en tot in mijn leven waarin ik (of in ieder geval een poging heb gedaan tot..) de Kilimanjaro heb beklommen!