Next stop: Malawi!

Het grootste avontuur van afgelopen week was zonder twijfel de reis om überhaupt in Malawi te komen. Sanne en ik hadden een busticket gekocht waarmee we in 24uur van Dar Es Salaam (Tanzania) naar Mzuzu (Malawi) zouden worden gebracht. En daar gingen we. Rond zes uur in de ochtend namen we plaats in de bus en vanaf een uurtje of acht begonnen we al aan alle kanten te zweten. Het was warm. De bus was zo oud dat hij nog net niet uit elkaar viel. De stoelen zaten los en dan bedoel ik dat we de zittingen er af konden halen en weer terug konden leggen als je weggeschoven was. De beloofde stopcontacten werkten niet en ons enige lichtpuntje (de chocola) begon te smelten. De chauffeur had overduidelijk pas net z'n rijbewijs gehaald als hij die al had en optrekken met dit apparaat was zeker niet een van z’n kwaliteiten. In een walm van Afrikaans zweet en benzine probeerde we enigszins normaal te blijven ademen en mocht je dan denken, haal even wat frisse lucht; ons raam kon niet open. En als je dan besloot even rond te kijken, dan zat de ontzettend grote, oncharmante, soort donkere versie van Holle Bolle Gijs ons constant aan te kijken terwijl hij af en toe met volle mond wat door de bus schreeuwde. Zijn buurman vroeg trouwens om jullie adres, want die zat al zo lang te peuteren dat hij wel bijna boven moest zijn!

Omdat het hier in Afrika altijd snel donker wordt en de lampen in de bus het uiteraard niet deden, was het al vroeg aantrekkelijk om te proberen een paar uurtjes te slapen. Maar op t moment dat ik mijn ogen sloot dacht ik iets te voelen. Een soort tikjes. Eerst op m’n schoot, toen m’n been, toen m’n hoofd en ga zo maar door. Even dacht ik dat er iemand mij aan het bekogelen was, maar toen ik mijn zaklamp aan deed zag ik dat ik bezaaid was met geld. Het regende geld in deze bus! En hoe komisch dit in eerste instantie ook leek, uiteindelijk werd het Sanne en mij steeds duidelijker dat we in een bus zaten die niet alleen ons de grens over probeerde te vervoeren... Toen we ‘snachts wakker werden, onze medepassagiers verdwenen waren en er enkel wat mannetjes allerlei pakketjes van werkelijk waar alle gaten en hoekjes haalde en vervolgens op een andere plek in de bus begonnen te verstoppen, voelde we ons echt niet meer op ons gemak. De mannen wilde ons niet vertellen wat er in de pakketjes zat en met de magere Engelse woordenschat die ze hadden wisten ze ons duidelijk te maken dat deze bus er nog wel zeker zo een 20uur extra over zou doen om onze bestemming te bereiken. In alle opzichten leek het ons beter deze bus te verlaten. En dat is ook wat we deden. In de vroege ochtend zijn we naar de grens gelopen, hebben we onze visa geregeld en een taxi genomen naar onze eerste bestemming. En na ruim 31uur was het dan eindelijk tijd om te genieten van het prachtige land Malawi.

Hoewel Malawi in de top drie staat van armste landen ter wereld, moet ik zeggen dat ik, behalve het feit dat Malawi 80% van de tijd zonder stroom zit en er letterlijk overal afval op straat ligt,het een best ontwikkeld land vind. De grote meerderheid van de huizen zijn van baksteen, de wegen zijn redelijk onderhouden en de grote wegen zelfs van asfalt en veel van de mensen die wij hebben gezien zagen er verzorgd uit. Maar natuurlijk ook hier... de “arme” mensen zijn ook écht arm. In een kleine twee weken tijd ben ik samen met Sanne van het Noorden van Malawi richting het Zuiden gereisd. We zijn begonnen in Chitimba en hebben hier een kleine, maar in de volle zon groter dan groot genoeg, berg beklommen om op de weg naar beneden langs de watervallen te lopen en te slapen in een lodge met een prachtig uitzicht over een groot berggebied. Heerlijk!

Van Chitimba zijn we via Mzuzu (was nogal om, maar noodzakelijk omdat dit de eerste plaats was waar we geld konden pinnen) naar Rumphi gegaan omdat hier vlakbij een Wildlife Reserve scheen te zijn waar we tussen de olifanten kunt wandelen. Ja ja, ik hoor jullie al denken “pas maar op, in Zambia...”, we know. En we gaan ook echt niet wandelen zonder de gezelschap van een ranger.

Toen we na een dag reizen in een busje vol locals (inclusief hun manden met tomaten, tassen met god mag weten wat en armen vol met levende kippen die op de markt verkocht gingen worden) aankwamen in ons tweede hostel van een Nederlandse eigenaar, begon ons een patroon op te vallen dat mij in de voorgaande landen ook al opgevallen was. De Nederlanders die hier in Afrika wonen gooien direct hun hele levensverhaal op tafel bij de eerste ontmoeting. Of sterker nog: binnen de eerste tien minuten. Op het begin vond ik dit een beetje vreemd, maar ik ben mij gaan realiseren dat deze mensen waarschijnlijk gewoon ontzettend veel behoefte hebben aan een goed gesprek over hun gevoelens. Want hoewel de mensen hier ontzettend vriendelijk, behulpzaam en toegankelijk zijn, is een gesprek over gevoelens niet echt aan de orde. Best lastig lijkt mij...

Ons bezoek aan het Wildlife Reserve viel enigszins een beetje tegen. Door de droogte en hitte in het park waren alle olifanten naar een onbereikbaar deel in het park getrokken en ook de Buffalo’s en Neushoorns die hier schenen te zijn waren op zoek gegaan naar schaduw. Ons dagje wandelen tussen de olifanten resulteerde dus in een dagje wandelen met af en toe een aapje, een pumba of een gazelles langs de route. Ook leuk natuurlijk, maar niet zo spectaculair als we hadden verwacht. Overigens hebben we wel een grote hoeveelheid nijlpaarden van bijzonder dichtbij gezien. Dat was dan wel weer cool :)

Na Rumphi zijn we naar Nkhata Bay gegaan waar we enkele dagen heerlijk genoten hebben aan Lake Malawi. We hebben een dagje Nederlandse hits gezongen, kayakkend richting een afgelegen strandje waar onze gids een heerlijke maaltijd heeft klaargemaakt op een alternatieve bbq, ik heb mijn angst overwonnen bij het kliffspringen en we hebben gezonnen, gezwommen, ontspannen en gestapt.

Na Nkhata Bay zijn we met het public transport, wat uiteraard opnieuw weer een heel avontuur was, naar Senga Bay gegaan. Hier hebben we een fish-farm en een crocodile-farm bezocht. Over dit eerste wil ik eigenlijk geen worden meer besteden want werkelijk waar, hoe deze armoedige schuur met groene aquariums die voor meer dan de helft ook nog eens zonder vissen zaten ooit in de lonely planet terecht is gekomen... ik snap er niks van! De crocodile-farm was echter wel wat interessanter. Ondanks het feit dat ons bezoek aan deze krokodillenkwekerij, want zo zou ik het eerder willen noemen, niet helemaal ethisch juist voelde, hebben we wel heel veel krokodillen van erg dichtbij gezien.

Na Senga Bay heb ik afscheid genomen van Sanne om mijn tijd in Malawi nog even alleen af te sluiten. Ik ben naar Lilongwe gegaan en heb hier mijn laatste daagjes doorgebracht. Lilongwe is de hoofdstad, en dat was ook wel te zien. Veel grote (Afrikaanse) shoppingmalls, grote banken, alles is meteen een stukje duurder en om Lilongwe in te komen hebben we een uur in de file gestaan. In het hostel waar ik sliep heb ik een local leren kennen (of eigenlijk in het “hand-craft”-winkeltje ernaast) en deze heeft mij op mijn laatste dag mee op pad genomen. We hebben samen sima (Afrikaans gerecht gemaakt van maismeel) gekookt, hebben een local bier geproefd (beter dan bananenbier maar nog steeds geen feest) en een plek waar ze local gin maken bezocht. Super leuke dag nog even echt local gegaan dus. Een heerlijke afsluiting van mijn tijd in Malawi!

Morgen stap ik in het vliegtuig naar Johannesburg, Zuid-Afrika. Na ruim driemaandenis het nu dan tijd om samen met Niels het avontuur aan te gaan. Samen in ongeveer een maand tijd van Johannesburg naar Kaapstad. Heel veel zin in natuurlijk, maar tegelijkertijd betekent dit helaas ook het einde van mijn reis “alleen”. Heel gek dat de tijd waar ik zo veel spanning voor heb gehad en zo naar uitgekeken heb nu alweer bijna voorbij is.. van de komende maand maar extra genieten want de afgelopen drie maanden zijn voorbij gevlogen en dat zal de komende maand vast niet anders zijn!


Ps. Het uploaden van foto’s is gelukt :) ben als t goed is weer helemaal bij.

Reacties

Reacties

Hans

Wat heb je weer veel gezien en allerlei soorten mensen ontmoet! Heel plezier gewenst samen met Niels in de komende weken.

Geert

Wat heb je toch een saai leven. Nooit eens iets spannends of apart, maar steeds weer erg voorspelbaar? wat een avontuur!!!
Geniet van de laatste dagen alleen en heeeeeel veel plezier met het vervolg samen met Niels (vind ik wel zo prettig?) xxx

Janneke

Hahahaha te grappig stukje weer ? Met die Fish-farm! Hahahaha fijne reis morgen en heul veul plezier met Nielio

Marcel en Teunie

Ha Lieke,
Super trots op je.
En we sluiten aan bij de woorden van je pa.
Veel plezier met Niels.
Dikke knuff van ons.

Cilia

Wauw Lieke, wat jij allemaal meemaakt vergeet je je hele leven niet meer. Wat een prachtige belevenissen. Heel veel plezier de komende periode samen met Niels.

Elly

Hoi Lieke, wat een prachtig verhaal en wat een andere wereld, weer een bijzonder avontuur en ook wel spannend pfff.
Als ik dit schrijf is Niels inmiddels samen met jou in Johannesburg, nog een heerlijke en avontuurlijketijd samen xx

Marcel

Helemaal super liek ga lekker door met genieten fijne tijs nog met niels

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!