Om eerlijk te zijn was de overgang van Malawi naar Zuid-Afrika groter dan ik had verwacht en daar had ik de eerste dagen best wat last van. Wolkenkrabbers, bijna meer blanke dan donkere mensen en er zijn hier zelfs viaducten! Het verschil tussen Zuid-Afrika en de landen die nauwelijks twee uurtjes vliegen hier vandaan liggen is vele malen groter dan het verschil tussen Zuid-Afrika en ons koude kikkerlandje. Of ik het een cultuurshock moet noemen of gewoon een (on)aangename verrassing weet ik niet, maar ik had in ieder geval toch wel zeker een dag of vier nodig om een beetje te landen. Gelukkig had ik mijn lieve vriendje nu aan mijn zij. Niels is zo ontzettend enthousiast over nog net niet elke stoeptegel die hij hier tegen komt en wist mij uiteindelijk in zijn enthousiasme mee te slepen. Onze eerste week in Zuid-Afrika zit erop en we hebben een heerlijke tijd gehad.

Na twee daagjes ongegeneerd relaxen in een luxe hotel hebben we besloten om naar Soweto te gaan. Soweto, afkorting van South Western Township, is een van de achterstandsbuurten van Johannesburg. Toen we hier aankwamen vroeg met namen Niels zich even af wat we hier deden, maar omdat we een ontzettend gezellig hostel hadden (waar ook nog eens een local festival voor de deur was), voelde we ons al snel op ons gemak. De eerste dag hier was het weer ons niet zo gezind en hebben we besloten het oude huis van Nelson Mandela en het Apartheidmuseum te bezoeken. Beide, maar met namen dit laatste, erg indrukwekkend. Meteen al bij de entree van het museum wordt een bepaalde sfeer neergezet en deze gaat tot je het museum uit loopt ook niet meer weg. Ontzettend veel indrukwekkende teksten, foto’s, beelden en uitspraken die een kijk geven in het verleden van Zuid-Afrika op het gebied van Apartheid. En hoe stom het ook mag klinken: Niels en ik voelde ons naar mate we verder door het museum liepen bijna schuldig om het feit dat we blank zijn. Wat een hartverscheurende verhalen en wat bizar om te bedenken dat nog niet eens zo heel lang geleden het verschil van alleen al huidskleur zo een impact had op eigenlijk alles in je leven. Om een voorbeeld te noemen de volgende uitspraak die veel indruk op mij heeft gemaakt: “A white person is one who in appearance is, or who is generally accepted as, a white person, but does not include a person who, although in appearance obviously is a white person, is generally accepted as a coloured person. A native is a person who is in fact or is generally accepted as a member of any aboriginal race or tribe of Africa. A coloured person is a person who is not a white person nor a native”.

Na een dagje historie, hebben we een bezoek gebracht aan het Lionpark om de dag daarop te beginnen aan de reis met de BazBus. Dit is een soort hop-on-hop-off bus die van Johannesburg naar Kaapstad rijdt en waarbij je dus bij elke plek die je graag wil zien uit kan stappen om je reis vervolgens een x aantal dagen later te vervolgen. Onze eerste stop was de Northern Drakensbergen tussen Johannesburg en Durban. We hebben een hike gedaan in de Drakensbergen (wat een adembenemende uitzichten!), we hebben een dagtrip gedaan naar Lesotho (met 1400m als laagste punt het hoogste land van de wereld) en we hebben gewoon genoten van de geweldige uitzichten vanuit ons hostel, van de rust hier midden in de bergen en van het samenzijn met elkaar, maar ook met de leuke groep mensen die we in de BazBus hebben leren kennen.

We hebben, omdat we toch de leuke Sinterklaastijd niet volledig aan ons voorbij wilde laten gaan, hier met twee anderen die we hebben leren kennen besloten lootjes te trekken en een klein cadeautje te kopen en gedicht te schrijven voor diegene. Voor Duncan, die uit Australië komt, en Hannah, die dit in Duitsland niet echt viert, iets nieuws. Morgen gaan we met z’n viertjes onze reis vervolgen richting Durban, om na het weekend een aantal dagen te ontspannen in Saint Lucia. De tijd aan onszelf en heerlijk genieten dus!